οι τιμιοι δικτακτορες και αλλα παραμυθια....

μερες προβληματισμου ,μηνας αναταραξεων   και δεν ξερω τι αλλο μπορω να τον αποκαλεσω τον ιουλη

να εφταιγε η πανσεληνος τα αστερια και τα φεγγαρια.....δεν ξερω......

αλλα μαλλον πως ηρθε η ωρα  να τελιωσουν καποια παραμυθια.....

τον τελευταιο καιρο με προβληματιζει εντονα  η γονεικοτητα.... η συμπεριφορα ενος γονιου στο παιδι του...   η δικη μου σταση.... το δικο μου οραμα σαν γονιος και ποσο απεχω απο αυτο.... 

αλλα εδω δεν θα μιλησω γι αυτο ακομα ψαχνω....

εδω θα μιλησω για μια επανασταση.......

απιστευτη ....

απροσμενη....

και ισως θα επρεπε να πω αναμενομενη αλλα εγω δεν το περιμενα ποτε.......

ισως καποιος αλλος να το ειχε δει.....

λενε μανα ειναι μονο μια αυτη που σε γεννησε ή που σε μεγαλωσε...

ο αντρας μου ειχε μια αυτη που τον γεννησε  εχω ακουσει τα καλυτερα λογια γι αυτην.....

εγω δεν τη γνωρισα....

εφυγε πολυ νωρις 

οταν ο κωστης ηταν μικρο παιδι ακομα....

οταν το γνωρισα ειχε πολυ πονο....

 και για πολλα χρονια ακομα 

πονο και παραπονο.......

ειναι πολυ δυσκολο να μην εχεις νιωσει αγαπη σα παιδι....

ειναι απιστευτο να βλεπεις εναν ανθρωπο  να το αποζητα με χιλους τροπους....

και παρολα αυτα να το κρυβει καλα....

οχι δεν μπορουν ολοι να το αισθανθουν αυτο.......

θελει να εχεις μια ευαισθησια.... ας πω.....

δεν ξερω πως θα μπορουσα να δικαιολογησω τους μεγαλους εκεινης της οικογενειας 

εδω ακομα προσπαθω να δικαιολογησω τη δικη μου οικογενεια που με μεγαλωσε και δεν μπορω....

ειναι λες και φυτρωσες........ ετσι ξαφνικα ......

και σαν παιδι εχεις υποχρεωσεις απιστευτες.... γινεσαι ενηλικας ενω εισαι παιδι.......

πρεπει να προσεχεις το μεγαλο γονιο σου να γινεις υπευθηνος γι αυτον

και σε φορτωνουν για ολα τα λαθη τους.....

για ολη την κουραση τους

για ολη τη δυστηχια τους.....

και να σου ο ρολος του δικτακτορα....

εεεε παντα θα βρεις εκεινον τον καλοθελητη που ξερει καλυτερα....

που πρεπει να γινουν ολα ετσι οπως εκεινος/εκεινη νομιζει

τι αντικτυπο εχει αυτο στην ψυχη ενος παιδιου.... αλλο .........

γνωρισα ενα συναισθηματικα πληγωμενο ανθρωπο....

και μπηκα κι εγω στο παιχνιδι του τιμιου δικτακτορα της οικογενειας αυτης.......

εβραζα μεσα μου για χρονια.... 

ηθελα να εκραγω.... γιατι υπηρχαν συμπεριφορες που ουτε στους γονεις μου δεν επιτρεπω....

και μετα αποφασισα και ειδα οτι 10 χρονια χουντας  δεν ειναι φυσιολογικη ζωη......

και οτι εγω δεν θελω να ζω ετσι κι ετσι απλα μια μερα βγηκα απο το παιχνιδι.......

ειπα τελος δε με αφορα....... απλα αποχωρησα απο το παιχνιδι......

και λιγο καιρο μετα το μεσα μου ηρεμησε.......

και αρχισα να βλεπω......πιο καθαρα πια........

και εμεινε μονος του ο κωστης........

σε αυτο το παιχνιδι της παιδκης του δικτακτοριας........

αλλα δε γινοταν αλλιως...

αυτο ηταν δικος του εσωτερικος αγωνας δεν μπορουσα να τον δωσω εγω γι αυτον

 δεν θα ειχε αποτελεσμα....

οταν εισαι παιδι  λοιπον δεχεσαι  αυτη τη χουντα νομιζεις οτι ετσι ειναι τα πραγματα.... 

αυτο αξιζεις  αφου ετσι σου φερονται..........

μετα στην εφηβεια νιωθεις οτι κατι δεν παει καλα με ολη αυτη τη συμπεριφορα και θελεις να κανεις μια επανασταση....

τη δικη σου επανασταση στη χουντα των ενηλικων.....

μεγαλο παιχνιδι κι αυτο

λιγες φορες βγαινει κερδισμενος ενας εφηβος

συνηθως του μενει η ρετσινια επιθετων

αχαριστος .αλητης. ανεπροκοπος αναισθητος κτλ κτλ...

και μετα μεγαλωνεις και πλεον αποδεχεσαι ολο αυτο σαν μια πραγματικοτητα,,,,

ετσι ηταν η ζωη παντα και δεν αλλαζει.........αρα ετσι ειμαι....

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ........

να με συμπαθατε αλλα αυτο δεν το δεχομαι.....

δεν μπορω ανθρωπους που απλα δεχονται καταστασεις με σκυμενο το κεφαλι....

πρωτα πρεπει να μαθουμε να αγαπαμε τον ευατο μας...... αφου δεν μας αγαπησαν οι αλλοι....

και κοιταχτε οσο και αν μας αγαπει ο συντροφος μας και μας λεει οτι αξιζουμε, οτι ειμαστε ενας υπεροχος ανθρωπος  κτλ κτλ.....

αν δεν μας το ειπαν αυτο στην παιδικη μας ηλικια οι γονεις μας ή ανθρωποι που μας μεγαλωνουν τοτε πολυ δυσκολα θα το πιστεψουμε αυτο........

 μια ζωη μια μαχη για αναγνωριση 

μια ζωη μια μαχη για ενα μπραβο απο εκεινο τον ανθρωπο που τον ειχες εκει ψηλα ....

και μετα μεγαλωνεις κι αλλο....

περνας τα πρωτα -αντα και τα πραγματα αλλαζουν στο μυαλο σου 

κανεις τη δικη σου οικογενεια

 και πλεον βλεπεις ξεκαθαρα οτι σαν παιδι υποφερες....

δεν αγαπηθηκες....

δεν ενιωσες στοργη...

μονο απαιτησεις .......

μονο πρεπει.....

βλεπεις να γινεσαι γονιος και να λες εγω δεν θα κανω αυτα που μου εκαναν...

αλλα η δικτακτορια δεν σταματησε........

συνεχιζεται τωρα πια πιο εντονα με περισσοτερες απαιτησεις.........

γιατι αφου σε ' μεγαλωσαν' εχεις υποχρεωσεις.......

και τα χρονια περνουν....

ποσα χρονια λετε οτι ενας ανθρωπος μπορει να αντεξει αυτο το συναισθηματικο φορτιο....

εγω για τον αντρα μου ελεγα για παντα.........

και μια μερα

ετσι απλα ...

η μαλλον ενα βραδυ......

δεν ξερω αν ειχε πανσεληνο και του εδωσε μια ωθηση.......

εγινε  η επανασταση...........

μπαμ και κατω........

και ειναι δευτερη φορα που τον βλεπω τοσο ανακουφισμενο........

τοσο ξεκουραστο....συναισθηματικα....

ενα βαρος που κουβαλουσε απο παιδι για το δυναστη της παιδικης του ηλικιας εφυγε......

και το φοβερο ειναι οτι ο δυναστης αυτος δεν ηταν καν γονιος του .......

δεν εχει σημασια πως το βλεπουν οι αλλοι

αλλα πως το παιδι πως το ενιωθε ολα αυτα τα χρονια.....

οι ανθρωποι που το μεγαλωναν αφουκραστηκαν τις δικες του αναγκες;;;

οχι βεβαια..... 

και ολο αυτο με εχει προβληματισει.....

γιατι μεγαλωνουμε παιδια και πιστευουμε οτι κανουμε το σωστο ποσες φορες ομως τα κανουμε να υποφερουν....

και τα παιδια δεν μιλανε απλα καταπινουν γιατι εσυ εισαι ενας τεραστιος ανθρωπος μπροστα στα ματια τους και εχεις παντα δικιο....

ποσες φορες φωναζουμε και  στολιζουμε τα παιδια μας με επιθετα...

αυτα τα κουβαλανε μια ζωη........

κι εγω δεν θελω τα παιδια μου να κουβαλανε τα δικα μου λαθη....

θελω να ειναι συναισθηματικα ελευθερα.......

αλλα κανω λαθη......


και με ολα αυτα που συμβαινουν στον κωστη τωρα στα 38 να κανει την επανασταση του και
ποσα χρονια χρειαστηκαν για να βρει τη δυναμη να πει οχι αλλο στους"  τιμιους δικτακτορες "  της ζωης του..... μπηκα σε σκεψεις.... και δε με αφηνουν.....

το μυαλο μου δε σταματα εχω μεινει μερικα μερονυχτα αυπνη .......

να τον βλεπω να κοιμαται ηρεμα....

χωρις μεταμελεια για τα λογια του και τις αποφασεις του........

ενα παραμυθι τελειωνει.......
κακο παραμυθι....

αυτο με την κακια μαγισσα .........

εκεινη που με μαγικα φλιτρα της και τα ξορκια της εγνεφε της ζωες των ανθρωπων γυρω της με το ετσι θελω... το δικο της θελω....

αυτο που εκεινη ηθελε........αυτο που την εξυπηρετουσε .......

χειραγωγησε ζωες ... του αδερφου  της πρωτα απόλα...........

  ευτυχως ομως ακομα κι αυτος εκει  λιγο πριν το τελος το καταλαβε.... και για λιγες στιγμες τα βρηκε με το γιο του....

τι κριμα που δεν ειχε γινει χρονια νωριτερα τι κριμα που δεν προλαβε κι εκεινος να κανει την επανασταση του στο δικτακτορα αυτης της οικογενειας....

θα ειχαν περασει καποιες στιγμες λεω ισως καποιες στιγμες σαν πατερας με γιο..... με ενσυναισθηση!! να αφουγκραζονται τις αναγκες τους  χωρις να απορριπτουν  ο ενας τον αλλο...

αλλα αυτο δεν προλαβε να γινει.......

και το αστειο στο παραμυθι αυτο ειναι οτι την κακια μαγισσα δεν την πειραξε ουτε την προβληματισε γιατι της φερθηκε ετσι αυτο το παιδι που ωριμασε επιτελους....και βρηκε το σθενος να σηκωσει αναστημα.....

 αλλα γιατι μεταμορφωθηκε σε ζιγουρα..........

αχ !!! τι να πεις................


την πραγματικη αληθεια μπορει να την ξερει μονο αυτος που βιωνει τις καταστασεις....

γιατι ξερετε οι τιμιοι δικτακτορες ξερουν να τα παρουσιαζουν ολα με το μερος τους........

ετσι εμαθαν μια ζωη.........να πραττουν....

και νομιζουν κλασσικα οτι εχουν παντα δικιο....

κριμα...... που δεν προβληματιζονται να δουν τα λαθη τους....

αλλα αν προβληματιζονταν δεν θα εκαναν τετοια πραγματα......

νομιζουν και ισως να εχουν και την ψευδαισθηση οτι πρατουν το σωστο δεν ξερω λεω ενα ισως για να τους δικαολογησω........

τι να δικαιολογησεις τα αδικαιλογητα.........

και επιστρεφω στο δικο μου παραμυθι......

ειναι αλλων τονων....

μαθαινω απο τα δικα μου λαθη....

διορθωνω και ξανα απο την αρχη............

καθε μερα κλωθουμε μια νεα πραγματικοτητα προσπαθουμε....

και τωρα προσπαθω να κανω τα πραγματα πιο απλα....

επιστρεφω στο δικο μου παραμυθι.... που εχει ευχαριστη συνεχεια.....
 

με πολλα παιδικα γελια..... χαμογελα......... και ελπιζω υγιη παιδικα χρονια για τα παιδια μου.....

για να γινουν ελευθεροι ανθρωποι.... ευτυχησμενοι ........

και να μην κουβαλανε καταλοιπα απο τις παιδικες τους ηλικιες......

γιατι αυτο ειναι ενα μεγαλο και νομιζω το σημαντικοτερο κομματι του να νιωθεις ελευθερος........

η παιδικη ηλικια....

τελος στους τιμιους δικτακτορες!!!!!!!!!!!